Voodooed Affection

How hapless is my love
You shove away my feelings
And I still love you,
You drown my dwindling hope
And I still love you,
You push me to grey that awaits to envelope me
And I still love you,
Every time you settle a score unfair
That makes me cry in despair
Love is what multiplies within,
Like it could be born out of even rage,
Single handedly I wrestle with expectations
And love is born of each combat within;
How hapless is my love towards you,
Like I feel a chuckle from within that taunts me
And repeats, challenging me, 'I still love!'

One Indian Girl: Chetan Bhagat

How does the Indian society perceive a girl who comes from a middle-class family with small dreams, is more than well-educated that most majority of her peers and relatives, and earns a bomb? What are the personal issues that she faces that comes along with her education and high profile career? What are the marriage woes that she faces and how does she face the issue of having a family?

In painting this story, Chetan Bhagat has banged feminism head on to the closed walls of the novel. There is no solid base of feministic character provided at all for the person in main role, Radhika, despite Radhika uttering feminism so many times. A socially shy person, more because of her wheatish complexion in a Punjabi family with a milky-fair sibling with a sense of style. Yes she is educated-she worked tight-lipped to achieve the luscious niche team of a prestigious MNC. That becomes the way she studied, and strictly displays no portrait of a strong feminist in her, either in her thoughts during college days of when she started to work. She is a normal working girl with dreams to achieve more every day, who loves her job, cooks minimal and who wants the attention of who she likes. But at the same time, she is taken aback when her superiors compliment her on work.

Radhika falls without any analysis, for the first guy who sort of gives her attention in abroad and the relation turns sore. To forget the first one, she moves to a different continent and falls for a married man owing to his looks, mostly. However natural it may sound for a girl to have more than one relationship, both the scenarios doesn’t seem quite enough for a highly educated girl who thinks of feminism to fall for. And she only weighs her future once she can’t take the relationship casual anymore and secretly craves for a normal family life.

Yes the novel is like all other novels he has written and the storytelling makes you read the whole book in one go. With the added luscious factors that she falls in love multiple times, craves hard for a male compliment, and there are expected twists in the story, readers are bound to complete the novel out of interest. Set all analysis apart while you read this book. I do not tell that there are no flaws in the making of this book. Radhika should have had a stronger character that matches her education and theory, the novel should have been more insightful regarding each character. Because the story is narrated from the girl’s perspective, there is no much light on the other characters, which make the reader feel the reasoning in the novel insufficient. Moreover, Radhika goes on a long feminism, bird-wings-nest talk at the end of the story to a length which the reader feels is not required.

But the book is readable from start to end and is still a good read for all youngsters and older people with a young mind. Though the reader cannot be carried over completely, this story of successful Indian girl is worth the read. Had a great feeling just to be reading the storyteller who made the whole India read, yet again. 

ನೀರ್ ದೋಸೆ :ಇಷ್ಟ್ ದಿನ ಆದ್ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದ್ ವಿಮರ್ಶೆ

Disclaimer: ಇಷ್ಟ್ ದಿನ ಆದ್ಮೇಲೆ ಈಗ್ಯಾಕೆ ನೋಡ್ಬೇಕನ್ನಿಸ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿ ೬ವಾರ ಆದ್ಮೇಲೂ ಚಿತ್ರಮಂದಿರದ ತುಂಬಾ ಜನ ನೋಡಿ ಖುಷಿಯಾಯ್ತು. ನೋಡಿದೋರೆಲ್ಲ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ಕಲ್ಲಿ "ನೋಡಿ. ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಬೇಡಿ" ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದು ಓದಿಯೇ ಹೋದ್ವೇನೋ. ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಐಟಂ ಸಾಂಗ್ ಥರ ಎಂಟರ್ಟೈನಿಂಗ್ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳ ಸಿನಿಮಾ ಒಂದರ ವಿಮರ್ಶೆ ಬರೀತಿದ್ದಾಳೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೇ ತಾವು ಪೂರ್ವಗ್ರಹಿಕೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಓದುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ.  

ನೀರ್ ದೋಸೆನೋ ಮಸಾಲ್ ದೋಸೆನೋ ಅಂತ ಟೈಟ್ಲೆ ಕನ್ಫ್ಯೂಸ್ ಆಗೋ ಮಟ್ಟಿಗಿನ ಸಂಭಾಷಣೆ. ಓಪನಿಂಗ್ ದೃಶ್ಯಗಳಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕಾ ದ್ವಂಧ್ವಾರ್ಥಗಳು. ಆದ್ರೆ ದತ್ತಣ್ಣ-ಜಗ್ಗೇಶ್ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡ್ತಾ ಹೋದಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಇಷ್ಟವಾಗ್ತಾ ಹೋಗ್ತಾರೆ. "ಸಪೂರ ಕಟಿ" ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ಯಾಕಿಂಥಾ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಹರಿಪ್ರಿಯಾ ಒಪ್ಪಿದ್ರೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೋ, ಅದೇ ಪಾತ್ರದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ ಮುಂದೆ ಅರಿವಾಗ್ತಾ ಹೋಗ್ತದೆ. ಸಾಧಾರಣ ಜನರನ್ನ ನೀರ್ ದೋಸೆಯ ಎಳೆಯಿಂದ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಿರುವ ಚಿತ್ರ ಇದು. ಎಷ್ಟು ನಗಿಸುತ್ತೋ ಅಷ್ಟೇ ಒತ್ತರಿಸುವ ಫೀಲ್ ತರುವ ನಾಲ್ಕಾದರೂ ಸಂದರ್ಭಗಳು. ದತ್ತಣ್ಣ ತನ್ನ ಅಕ್ಕನನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ, ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ನೆರವೇರಿಸುವ ಪರಿ-touchy ಮತ್ತು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ. ಜಗ್ಗೇಶ್ ಗೆ ತನ್ನ ತಂದೆಯೊಡನಿರುವ ಭಾವದ ನಂಟೂ ತಂದೆ-ಮಗನ ಮಧ್ಯೆ ಅಪರೂಪದ್ದು. ತಂದೆಯ ಪುಟ್ಟಪುಟ್ಟ ಆಸೆಗಳನ್ನೂ ಮರೆಯದೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಕೊನೆ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಕಳೆವಂತೆ ಮಾಡುವುದು, ಕ್ಯಾಬರೆ ಡ್ಯಾನ್ಸರ್ ಹರಿಪ್ರಿಯಾಳ ಗತವನ್ನು ಕೆದಕದೆ ಆ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯ ಪಾತ್ರಕ್ಕೂ ನೀಡಿರುವ ಮಾನವೀಯ ಮೆರುಗು, ಮೂಲಾ ನಕ್ಷತ್ರದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಮೂವತ್ತಾರಾದರೂ ಮದುವೆಯಾಗದೆ ಉಳಿದು ಜಗ್ಗೇಶ್ ನನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುವ ಸುಮನ್ ಹಾಗು ಏನೇ ಆದರೂ ಹೆಣದ ಗಾಡಿಯ ಚಾಲಕನಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಲಿಚ್ಛಿಸದೆ ಜಗ್ಗೇಶ್-ಹರಿಪ್ರಿಯಾ-ದತ್ತಣ್ಣನ ಗುಂಪು ಕಂಡು ಗಲಿಬಿಲಿಯಾಗಿ ಹೌಹಾರುವ ಅವಳ ಅಪ್ಪ - ಎಲ್ಲವೂ ಸರಳ ಸಂಬಂಧಗಳ ಜಟಿಲ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳಿಂದೇರ್ಪಡುವ ನವಿರು ಹಾಸ್ಯದ ಕಥೆ-ಅಗತ್ಯ ದ್ವಂದ್ವ ಸಂಭಾಷಣೆ. ಕಳೆದು ಹೋಗ್ತಿರೋ ಮಾನವೀಯ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿರವಾಗುವ ಜನಗಳನ್ನ ಹೇಗೆ ಸಹಜವೆನ್ನುವಂತೆ, ಸಂಬಂಧಗಳ ಮೌಲ್ಯ ಹಾಸ್ಯದಲ್ಲೂ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬದುಕೋ ಸರಳತೆ ತೋರಿಸಿಕೊಡೋ ಸಿನಿಮಾ ಇದು.

ಕಥೆಯ ಓಘ ಒಂದೇ ಸಮನಾಗಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಕಡೆ ಅನಾವಶ್ಯಕವೆನ್ನಿಸುವಷ್ಟು ಉದ್ದದ ದೃಶ್ಯಗಳು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲಕಡೆಯೂ ಸಿನಿಮಾ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಆಸಕ್ತಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾಗಿದೆ. ನಿರೂಪಣೆಯೇ ಈ ಚಿತ್ರದ ಬಂಡವಾಳ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕಥೆಯ ಪೂರ್ಣ ಹೆಚ್ಚುಗಾರಿಕೆ ವಿಜಯ ಪ್ರಸಾದ್ ಗೇ ಸಲ್ಲಬೇಕು. ದತ್ತಣ್ಣ ಅಂತೂ ಸಿಂಪ್ಲಿ ಸುಪರ್ಬ್. ಕಲಾವಿದರೆಲ್ಲರೂ ತಂತಮ್ಮ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಛಾಪೊತ್ತುತ್ತಾರೆ.

ಕೊನೆಗಂತೂ ನೀರ್ ದೋಸೆ ನೋಡಿದೋರ್ಯಾರಿಗೂ ಸಿನಿಮಾ ನಿರಾಸೆ ಅಂತೂ ಮಾಡೋದಿಲ್ಲ. ಮುಜುಗರ ತರಿಸುವ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಕೊನೆಕೊನೆಗೆ ಇವು ಈ ಸಿನಿಮಾಗೆ ಅವಶ್ಯಕ ಅನ್ನಿಸುವಂಥಾ ಚಿತ್ರ. ನನ್ನ ಹಾಗೆ A ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು ಅನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ಇನ್ನೂ ನೋಡದಿರೋ ಮಂದಿ ಇದ್ರೆ, ಆದಷ್ಟ್ ಬೇಗ ನೋಡಿ ಬನ್ನಿ. ಶುರುವಿನಲ್ಲಿ ಅತಿರೇಕ ಅನ್ನಿಸಿದರೂ ಸಿನಿಮಾ ಇಷ್ಟವಾಗದಿರಲು ಕಷ್ಟಸಾಧ್ಯ.

Pink:Movie Review

It takes a nerve to make a movie which exactly represents the life of this generation. Major cities have been income magnets to attract a majority of learned women into them. Either due to lack of opportunity or due to lucrative income and scope of work, educated women land up in larger cities. And they mingle with everyone with an open mind and adjust to new lives with new compromises, and new routines, scaling their necessities up and down.

This movie is an eye-opener for people with prejudices for women. Also a representative of how uncalculated risks can go sore. Knowingly or unknowingly, many of us in Indian society very soon brand women by their social appearance and behaviour. We hold up so-called "Values" and brandish the rules against women quickly to demean them and to make conclusive opinions about them.

The ladies in this movie get caught in an assault case. Pink is more about how they tackle the situation, more than how they tackle the case. While we all expect the final verdict to be made, the way in which Amitabh Bachchan handles the case and argues is a worth watch. And of course, you will get to know that self-defense is a valid and a must to do when in distress.

The narrative is captivating and the screenplay. Kudos to Aniruddha Roy Chowdhury, writer Ritesh Shah and the team to have made a movie which is a must watch by not just pinks, but also mustached blues. Bottomline is, "It's a no when a girl tells a no. Try to persuade, and you rot beneath your own soul; be it anyone. A stranger, a friend, girlfriend or be it your own wife".

ಕಾವೇರಿ ನೀರು ಸಮರ!

ಮಹದಾಯಿ ಹೋರಾಟವಿನ್ನೂ ಹಸಿಯಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಕಾವೇರಿ ನೀರಿಗಾಗಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕರ್ನಾಟಕ ಮತ್ತು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ನಡುವೆ ಸಮರ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ನೆನ್ನೆಯಿಂದ whatsapp ನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಕುಹಕಗಳು, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಕುರಿತ ವಕ್ರೋಕ್ತಿಗಳು ಹರಿದಾಡುತ್ತಿವೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಹಸಿದಿರುವಾಗ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಉಣಿಸಲು ಬಡಿದಾಡಬೇಕಾಗಿರುವ ಹೀನತನ ನೋಡಿ ರೈತರಿಗೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಬದಲು ಸರ್ಕಾರ, ಆಡಳಿತ, ನ್ಯಾಯಾಲಯದೆಡೆಗಿನ ತಿರಸ್ಕಾರವೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬಂಡಾಯವೇಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ.

ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಎಂದೋ ಹೇಳಿದ "ಯಾವುದೇ ಭೂಭಾಗಕ್ಕೆ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ಅನುಕೂಲ ಹಾಗು ಅನಾನುಕೂಲಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲಿಯ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪತ್ತಿನ ಒಡೆತನ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೊದಲ ಬಳಕೆಯ ಹಕ್ಕು ಆಯಾ ಪ್ರದೇಶದ ಜನ ಸಮುದಾಯದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಭೂಮಿಯೊಳಗಿನ ಖನಿಜ ಸಂಪತ್ತು, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಅರಣ್ಯ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಹೇಗೆ ಆಯಾ ಸರ್ಕಾರದ ಆಸ್ತಿಯೋ ಹಾಗೆಯೇ ಆಯಾ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಸುರಿಯುವ ಮಳೆ ಹಾಗೂ ಹರಿಯುವ ನೀರಿಗೂ ಆ ಪ್ರದೇಶದ ಜೀವ ವೈವಿಧ್ಯವೇ ಪ್ರಥಮ ಹಕ್ಕುದಾರನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಕಾವೇರಿ ನೀರಿನ ಮೊದಲ ಹಕ್ಕು ನಿರ್ವಿವಾದವಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕದ್ದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಅಗತ್ಯತೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಿದ ಮೇಲಷ್ಟೇ ಇತರರಿಗೆ ನೆರವಾಗುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ" ಎಂಬ ಮಾತು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಮನಗಾಣಲು ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಕಾಲ ಬೇಕೋ ತಿಳಿಯೆವು.

ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ ಏಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೆಂದರೆ- ಮೈಸೂರು, ಮಂಡ್ಯ, ಬೆಂಗಳೂರಿನವರೆಗಿನ ಜನರೆಲ್ಲಾ ತಮಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ದಕ್ಕುತ್ತಿರುವ ಕಾವೇರಿ ನೀರನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಪೋಲಾಗದಂತೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಯೇ? ಅನ್ನುವುದು. ನದಿಯ ನೀರುಬಳಕೆ ಬಿಡಿ, ತಮಗೆ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಯಲು ನೀರು ಸಾಲುತ್ತಿಲ್ಲವೆನ್ನುತ್ತಿರುವ ಎಷ್ಟು ರೈತರು ತಂತಮ್ಮ ಹೋಬಳಿ, ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಲ್ಲಿ ನೆರೆಹೊರೆಯ ರೈತರನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಣಾ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ (catchment area)  ಮಳೆನೀರು ಹಾಗು ಪೋಲಾಗುವ ಕಾಲುವೆ ನೀರನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಪುಟ್ಟ ಕೆರೆಗಳಂಥಾ ಪ್ರಯತ್ನ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು. ಈ ಮಳೆ ಕುಯ್ಲು ರೈತರು ಹಾಗು ಸರ್ಕಾರ ಇಬ್ಬರೂ ಕೈಜೋಡಿಸಿ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುವಂಥದ್ದು. ರೈತ ಸಮುದಾಯವೊಂದಕ್ಕೇ ಇದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ತಗ್ಗು ಪ್ರದೇಶಗಳಿವೆಯೋ ಅವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಣೆಗೆ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದದ್ದು ಅತ್ಯವಶ್ಯ.

ಇದರೊಡನೆ, ಕೃಷಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ರಸಗೊಬ್ಬರ, ರಾಸಾಯನಿಕಗಳನ್ನು ಇಂತಿಷ್ಟು ಮಾರಲೇ ಬೇಕೆಂಬ ಟಾರ್ಗೆಟ್ ಬದಿಗೊತ್ತಿಸಿ ನೀರು ಹಾಗು ಇತರೆ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಬಳಕೆ ಮತ್ತು ಮಣ್ಣಿನ ಫಲವತ್ತತೆ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸಲು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ರೂಪಿಸಬೇಕಾದ್ದು ಅನಿವಾರ್ಯ;ಅವಶ್ಯ.

ನೀರು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವತ್ತ ನಮ್ಮ ಆಸ್ಥೆ ಎಷ್ಟಿದೆಯೋ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಆಸ್ಥೆ ಇರುವ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಬಳಕೆಗೆ ನೀಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಕಾವೇರಿ ಹೋರಾಟವನ್ನ ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಕಡೆಗೆ ರೈತ ಮತ್ತೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿತನಾಗದೇ ಇರಲಿ. ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟಿಗಲೆಯುವುದು ಮಾತ್ರ ವಕೀಲರ ಕೆಲಸವಾಗದೆ ಶೀಘ್ರ ತೀರ್ಪಾಗುವತ್ತ ಗಮನ ಕೊಟ್ಟರೆ ಒಳ್ಳೆಯದೇನೋ. ಎಲ್ಲರೂ ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ಆಗ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆ ಹೊರಡಿಸಿ ತಮಿಳು ನಾಡಿಗೆ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ KRS ಬತ್ತಿದ್ದರೂ ಮೆಟ್ಟೂರು ಜಲಾಶಯಕ್ಕೆ ನೀರು ಹರಿಸುವುದನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿದನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುವಾಗ ಸರ್ಕಾರದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುತ್ತಿದೆ. ಬಂದ್ ನಂತರ ಮುಂದಿನ ಪರಿಣಾಮ ಏನಾಗುತ್ತದೆ, ಕಾದು ನೋಡುವುದೊಂದೇ ಮಾರ್ಗ!

ಕ್ಷಮೆ: ಸಹನಾ ವಿಜಯಕುಮಾರ್

ಇಂಗಿತ, ಆಸ್ಥೆ-ಆಸೆಗಳನ್ನು, ಕೊನೆಗೆ ತನ್ನತನವನ್ನೂ ಜೀವನದ ಬಾಹ್ಯ ಗೆಲುವುಗಳ ವಾಂಛಲ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಬುದ್ಧಿಗೆ ನಿಲುಕದಂತೆ ಬೀಗ ಹಾಕಿ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಬದುಕಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿರುವ ಕಥಾನಾಯಕಿ-ಪಲ್ಲವಿ. ಚಿಗುರಿನಲ್ಲೇ ಮಗನೊಂದಿಗೆ ಅಂತರವನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸದೆ ಅಂತರ್ಮುಖಿಯಾಗಿ ತನ್ನೊಳಗೇ ಉಳಿದುಹೋದ ತಂದೆ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲೇ ದೂರವಾದ ತಾಯಿ. ತಾನಾಯಿತು-ತನ್ನ ಕೆಲಸವಾಯಿತೆಂದು ಕರ್ತವ್ಯದಾಚೆಗಿನ ಪ್ರೀತಿಯ, ಅನುಭೂತಿಯ, ಸ್ನೇಹದ, ಸಲುಗೆಯ ಆಕರ್ಷಣೆಯತ್ತ ತಾನಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯದ ಗಂಡ-ರಘು. ತಂದೆಯನ್ನು ಅವರ ತಪ್ಪಿನಿಂದಾಚೆಗೆ ಎಳ್ಳುಮಾತ್ರವೂ ನೋಡದೇ ಹಳಿಯುವ ಅಣ್ಣ.

ಪಲ್ಲವಿಗೆ ಆರಂಕಿ ಸಂಬಳದ ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪನಿಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಸಾಫ್ಟ್ ವೇರ್ ಕೆಲಸ. ತನ್ನ ಕಡೆ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಳಜಿಯೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಅಂತ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಡುವಂಥಾ ಸಂದರ್ಭ ಹಳೆಯ ಗೆಳೆಯ ಚೇತು ಸಿಕ್ಕಾಗ ಸ್ಥಾಯಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದಾಚೆಗೆ ಪಲ್ಲವಿಗೆ ತನ್ನ ಜೀವನದ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಗಳು ಬೃಹತ್ತಾಗಿ ಕಾಣತೊಡಗುತ್ತವೆ. ರಘುವಿನ ಪ್ರತಿ ಮಾತನ್ನೂ ನಡೆಯನ್ನೂ ಚೆತುವಿನೊಂದಿಗೆ ತುಲನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಾಳೆ ಪಲ್ಲವಿ. ಜೀವನ ನಿರಾಸೆಯ ಅಲೆಗಳ ಮೇಲಿರುವಾಗ ತಂಗಾಳಿಯಂತೆ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತಾನೆ ಚೇತು.

ಮುಂದೆ ಆಕೆಯ ತುಮುಲಗಳು ಏನು? ಎಂದಿಗೋ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ತನ್ನತನವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಆಕೆಯ ನಡೆಗಳೇನು? ಇಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷ ಕಳೆದು ಸಿಕ್ಕ ಗೆಳೆಯನ ಹತ್ತಿರ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ, ಚೇತುವಿನಲ್ಲೇ ತನ್ನ ಜೀವನದ ಅಷ್ಟೂ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಕಾಣುವ ಪಲ್ಲವಿ, ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುವತ್ತ ಸಾಗುವ ದಾರಿ- ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಲೇಖಕಿ.

“ಕ್ಷಮೆ”- ಲೇಖಕಿಯ ಮೊದಲನೆಯ ಕಾದಂಬರಿ ಅಂತ ಕೊಂಚಮಾತ್ರವೂ ಅನ್ನಿಸದಿರುವ ಪುಸ್ತಕ. ಲೇಖಕಿಯ ವಿಚಾರ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆ ಓದುತ್ತ ಓದುತ್ತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಿಯೂ ಎಳೆಯದೆ ಸರಾಗವಾಗಿ ಓದಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತದೆ- ಕ್ಷಮೆ. ಎಂದಿಗೂ ಕನ್ನಡ ಪುಸ್ತಕವನ್ನೇ ಓದಿರದವರೂ ಭಾಷಾ ಪ್ರವೇಶಕ್ಕಾಗಿ, ಕಾದಂಬರಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರವೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಓದುವಂತೆ ಮಾಡಬಲ್ಲ ಭಾಷೆ, ವಿಚಾರ ಎರಡೂ ಇದೆ ಈ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ.

ಭೈರಪ್ಪನವರಿಂದ ತಿದ್ದಲ್ಪಟ್ಟವರು ಅಂದ ಕೂಡಲೇ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಪುಸ್ತಕ ಬಿಡುಗಡೆಗೇ ಹೋಗಿ ಕೊಂಡ ಪುಸ್ತಕ- ಭಾಷೆಯಲ್ಲೇ ಆಗಲೀ, ವಿಚಾರದಲ್ಲೇ ಆಗಲಿ ನಿರಾಸೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರವನ್ನು ಬಯಸಿದ್ದುದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಕೊಂಚ ತಣ್ಣೀರೆರೆಚಿದಂತಾಯ್ತು. ರಘು ಹಾಗು ಪಲ್ಲವಿಯ ತಂದೆ-ತಾಯಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ವೇದಿಕೆ ಹಾಗು ಒಳನೋಟ ಕೊಡಬಹುದಿತ್ತೇನೋ. ಪಲ್ಲವಿಯ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇಡೀ ಪುಸ್ತಕವಿರುವುದರಿಂದ ಆ ಅವಕಾಶವಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಬರುವ ಎಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳ ಮನೋಗತಗಳನ್ನೂ, ಭಾವನೆಗಳನ್ನೂ ವಿವರಿಸಿದ್ದರೆ ಕಥೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಪಡೆಯುತ್ತಿತ್ತೇನೋ. ಖಂಡಿತವಾಗ್ಯೂ ಕನ್ನಡ ಕಾದಂಬರಿಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂಚೂಣಿಗೆ ಸಾಗಬಹುದಾದ ಲೇಖಕಿ- ಸಹನಾ ವಿಜಯಕುಮಾರ್.

ಗುಡ್ ರೀಡ್.. ಕಾದಂಬರಿಪ್ರಿಯರು ಓದಿ ನೋಡಬೇಕಾದ ಪುಸ್ತಕ. ನಾನಂತೂ ಹಿಡಿದಾಗಿನಿಂದ ಕೆಳ ಬಿಡದೆ ಮುಗಿಸಿರುವ ಪುಸ್ತಕ. 

Sialkot Saga: Ashwin Sanghi

1947 witness more blood than 1857's Sepoy Mutiny had seen. Not because of the war, not since the patriots were martyred; but due to the partition of Pakistan and the anarchy that resulted at India-Pakistan border. Hindus and Sikhs of Pakistan left their home, ancestral lands, and fled for lives. Hindus in the western part of India, now Pakistan wanted to stay with their religion and unfortunately that was least encouraged. Muslims of India had now found their solace in dividing their country for the want of land for themselves. The resultant communal outrage was supernumerary deaths and blood shed all along the borders.

Ashwin Sanghi has woven the story starting from Sialkot and in the backdrop of the changing Indian scenario after independence, till recently. Arbaaz, underworld mafia with his own principles who turns into a respectable businessman, and Arvind, the Marwari businessman who believes in buying and selling businesses and is of dual morality when it comes to business, make it to the list of top 20 richest in India.

Sometimes while reading the book, I started feeling that the characters Arbaaz and Arvind are just a means to show the post-Independence scenario of India and its political ups and downs within. Many political changes and the economic growth, along with the great scams of India post-independence are put across in the story, such that the fiction is not lost either.

Along with that is the story of Asoka and the nine unknown men, and is randomly spread and time-spaced across the past kingdoms that ruled India. The unresolved mystery of how few kings could assimilate more wealth than their capacity is attempted a possible reasoning.

This style of writing is gripping. While the reader would be interested in reading about the lives and shrewdness of Arvind-Arbaaz duo, the reader will also be enlightened about many important turns of events in Independent India. Be it Lal-Bahadur Shastri's death, operation blue star, Indira's death, Bofors scam, Rajiv' death, fodder scam, terror attacks, ups and downs of each elected government are dealt in detail. It is definitely a brush up for the forgotten public memory. The real events are intertwined with the story that Ashwin wants us to read.

I personally felt, that the climax of the story was dramatic and a little dampening. But the book is definitely one of the good reads. Sialkot saga book is a knowledge-giving storyteller. Kudos Ashwin Sanghi!

ಅದ್ಭುತ ಯಾನ - ಕೊನ್ ಟಿಕಿಯ ಯಶೋಗಾಥೆ : ಪ್ರದೀಪ ಕೆಂಜಿಗೆ

ಅದ್ಭುತ ಯಾನ - ಥಾರ್ ಹೈಡ್ರಾಲ್ ಎಂಬ ಸಂಶೋಧಕ ಇನ್ನೈದು ಸಾಹಸಿಗಳೊಡನೆ ಸಿದ್ಧಾಂತವೊಂದನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಮಹಾಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಬಾಲ್ಸಾ ಮರದ ದಿಮ್ಮಿಗಳ ತೆಪ್ಪದಲ್ಲಿ ೪೩೦೦ ಮೈಲಿ ಕ್ರಮಿಸಿದ ಯಶೋಗಾಥೆ.

ಪಾಲಿನೇಷ್ಯಾ ದ್ವೀಪವೊಂದರಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಬರುವ ಅಲೆಗಳನ್ನು ವಿರಾಮದಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಕೂತ ಹೈಡ್ರಾಲ್ ಪೂರ್ವದಿಂದ ಪಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಅಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಹೊಳೆದ ವಿಚಾರ ಆತನನ್ನು ತನ್ನ ವೃತ್ತಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿ, ಪಾಲಿನೇಷ್ಯಾ ಜನರ ಮೂಲ ಹುಡುಕುತ್ತ ಹೊರಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಪಾಲಿನೇಷ್ಯಾ ದ್ವೀಪಗಳ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗ ಹನ್ನೊಂದನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ವಲಸೆ ಬಂದವರೆಂದು ಕುರುಹುಗಳಿದ್ದರೂ, ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದವರೆಂದು ಯಾರೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಸಂಶೋಧಿಸುತ್ತಾ ಹೊರಟ ಹೈಡ್ರಾಲ್ ಹಲವು ಕುರುಹು, ಸಾಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಎಡತಾಕುತ್ತಾನೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಪಾಲಿನೇಷ್ಯಾ ಜನರು ೪೩೦೦ ಮೈಲಿ ದೂರದ ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಬಂದವರೆಂಬತ್ತ ಬೆರಳು ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಶಿಲೆಗಳಿಗೂ, ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕೆಯ ಶಿಲೆಗಳಿಗೂ ಇರುವ ಹೋಲಿಕೆ, ೧೧ನೇ ಶತಮಾನದವರೆಗೆ ಲೋಹ ಬಳಸದೆ ಕಲ್ಲಿನ ಆಯುಧದ ಉಪಯೋಗ, ಟಿಕಿ ಎನ್ನುವ ರಾಜನ ಹೆಸರಿನ ತಳಕು, ಇವೆಲ್ಲವೂ ಹೈಡ್ರಾಲ್ ನನ್ನು ಇದೇ ಸಿದ್ಧಾಂತದೆಡೆಗೆ ಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಸಂಶೋಧಕರು ಹಾಗೂ ಜಗತ್ತು ನಂಬಬೇಕಾದರೆ ಆಗಿನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದ್ದ ಬಾಲ್ಸಾ ಮರದ ದಿಮ್ಮಿಯಿಂದ ಮಾಡಬಹುದಾದ ತೆಪ್ಪಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ವಲಸೆ ಹೋದದ್ದೆಂದು ಸಾಧಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಮುಖ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ನಡೆಯುವ ಸಾಹಸಯಾತ್ರೆಯೇ ಕೊನ್ ಟಿಕಿ - ತೆಪ್ಪದ ಪ್ರಯಾಣ.
ನೂರು ದಿನಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾದ ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ಹೈಡ್ರಾಲ್ , ಹರ್ಮನ್ (ಎಂಜಿನೀರ್), ಎರಿಕ್ (ನಾವಿಕ), ಬೆಂಟ್ (ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಅನುವಾದಕ ಹಾಗೂ ವಲಸೆ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಪ್ರತಿಪಾದಕ), ನಟ್  ಹಾಗೂ ಟಾರ್ಸ್ಟೀನ್(ರೇಡಿಯೋ ತಜ್ಞರು)- ಹಲವಾರು ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತ, ಸಾಗರ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮದೂ ಒಂದು ಜೀವನದ ಹಾಗೆ ಬೆರೆತುಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಕೊನ್ ಟಿಕಿಯ ತಳದಲ್ಲಿಯೇ ಹಾದುಹೋಗುವ ಶಾಂತ ದೈತ್ಯ ನೀಲಿ ತಿಮಿಂಗಲ, ಬೆಳಗಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕೊನ್ ಟಿಕಿಯ ಸದಸ್ಯರ ಊಟಕ್ಕಾಗಿಯೇನೋ ಅನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಬಿದ್ದಿರುವ ಹಾರುವ ಮೀನುಗಳು, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬಿದ್ದಿರುವ ಭಯಜನಕ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಆಕ್ಟೋಪಸ್ ಗಳು,  ಯಾನ ಸುಖವೆನ್ನಿಸಿದಾಗೆಲ್ಲ ಎಚ್ಚರ ನೆನಪಿಸುವಂತೆ ಬರುವ ಬಿರುಗಾಳಿ, ದೊಡ್ಡ ಅಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ನೃತ್ಯಗೈದರೂ ಪವಾಡದಂತೆ ಗಟ್ಟಿತನ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಕೊನ್ ಟಿಕಿ, ಶಾರ್ಕ್ ಗಳನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡುವ ಹುಂಬತನ, ಕೊನ್ ಟಿಕಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ರಬ್ಬರ್ ಡಿಂಜಿಯಮೇಲೆ ತೆಪ್ಪದಿಂದ ದೂರ ಸಾಗಿ ವಾಪಸಾಗುವ ಸಂದರ್ಭಗಳು... ಈ ಅದ್ಭುತ ಯಾನ ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಪುಸ್ತಕದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಕಟ್ಟಿದ ಸಾಗರ ಯಾನದ ರೋಮಾಂಚಕ ಚಿತ್ರಣ. ಕೊನ್ ಟಿಕಿ ಕಡೆಗೆ ಪಾಲಿನೇಷ್ಯಾ ತಲುಪುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಛಿದ್ರ ಛಿದ್ರವಾದರೂ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ದಡ ಸೇರಿಸಿ ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೇರಿಕೆಯಿಂದ ತೆಪ್ಪದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಯಾಣ ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತೆಂದು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಾಗ ಬುದ್ಧಿ ಈಗಷ್ಟೇ ನೀರಿನ ಮೇಲೆ ಮುಳುಗೇಳುವ ದೋಣಿಯೊಂದರಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದ ಅನುಭವ.

ಈ ಸಾಹಸಗಾಥೆ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆರೆಯುವ ಮನುಷ್ಯ ಸದಾ ಸುರಕ್ಷಿತ ಹೇಗೆಂಬುದನ್ನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಅರಿವಾಗುವಂತೆ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಯಾನ ಎಷ್ಟೇ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾದರೂ ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಮ್ಮಿಳಿತ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗೂ ಸಂದರ್ಭವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಜೀವಸಂಕುಲ ಹೇಗೆ ಹಾನಿಗೊಳಗಾಗದು ಎಂದು ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುವ ಪಯಣ ಕೊನ್ ಟಿಕಿಯ ಯಾನ. ನೀವು ಪ್ರಕೃತಿ, ಪರಿಸರ ಕುರಿತ ಕಥೆ-ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುವವರಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಈ ಅದ್ಭುತ ಯಾನ ಪುಸ್ತಕ ಮರೆಯಲಾರದ ಓದು.

೨೦೧೨ರಲ್ಲಿ ಕೊನ್ ಟಿಕಿ ವಿಶುಯಲ್ ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟರಿ ಸಹ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿದೆ. ಆಸ್ಕರ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಕೂಡ ಬಂದಿರುವ ಸಿನಿಮಾ ಅಂತ ಈ ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ browse ಮಾಡಿದ ನಂತರ ತಿಳೀತು. Trailor ಅಂತೂ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡದ್ದು ಹಾಗೆ ಹಾಗೇ ಜೀವಂತವಾದ ಹಾಗಿದೆ. ಅದನ್ನಿನ್ನೂ ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಕಾಯ್ತಿದ್ದೇನೆ.. ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಬೇಗ.... 

Journey by Danielle Steel | Review

I have always wondered at women tolerating physical abuse and yet remaining in a relationship, seemingly forever. These strange relationships are usually sustained by love at good times, or the bondage due to inability to make their own living; or some are too afraid to leave, for the fear of what might happen next, or the fear of falling for another man who might be worse. Women are yet more reluctant to accept the need to move on in life if they also have kids. One or more reasons hinder their escape and might lead to the strength of their psyche withering away, more terrible leading to a sooner death of the victim.

But it is easier to point out women who are physically being abused by their men, rather than the ones that are mentally and sexually abused. These women take ages to realize that they are being abused, and enough late to cause an irrevocable damage to their thoughts and a sound mind. The most difficult part is that the women being intellectually abused by their husband and family won’t be ready to accept even if the matter is explicitly explained to them.

"Journey" is a novel which deals with the abusers and the abused, and the process that it takes to overcome abuse. In this engaging novel, Danielle Steel tells a tale of a successful anchor being abused unknowingly by her husband of 7 years. It takes a mountain of effort for her to realize and accept finally that her husband, the big shot of the TV network that she works for, was actually being abusive since the beginning of the relationship.

Like all the Danielle Steel plots, the characters in this novel also has second chances of prospering and leading a happy life. The anchor Maddison finally finds her soulmate very differently than where she was searching for, and also finds her long lost daughter out of sheer chance.

The novel explains how an abuser needs a victim to feed his ego, and how predictable all the abusers behaviors are. Although disturbing, it is a happy ending novel and thus a good read.

U-Turn - Kannada Movie Review

For people who are unaware, U-turn is a Pavan Kumar directed Kannada movie with English titles and subtitles. Well, that was a spoiler, I understand completely! Pun apart, it didn’t feel like I was watching a Kannada movie, though; since it has more English than needed. The director hasn’t let his grip loose anywhere which is a huge plus for the movie. Shraddha Srinath as an internist in Indian Express and Roger Narayan as the Sub-Inspector are the prime catch in the movie. Roger Narayan has in fact raised the hopes of the audience a lot, and definitely, I will look forward to his movies now. Dilip Raj and Radhika Chetan impress the viewers with however smaller their casting is. The story is a simple one, but the credit goes to Pavan Kumar again, in how nice he has woven the parallel scenes and put it all together in a rather curious way. But after half an hour of the movie, you can actually guess what is happening, and the events that you imagined unveils to be on screen. To be true, it doesn’t bore you anywhere at all and keeps you pinned to your seat.

It is an eye-opener for many thousands everyday, who jump signals or take U-turns where you are not supposed to. In a touchy story, the director shows you the possible effects of over-riding the traffic rules. It can be watched by any non-Kannadiga owing to the amount of English and its subtitles. The movie is seemed to be made for non-Kannadigas or at least people who are here and cannot understand Kannada sufficiently. A must watch for all Bangaloreans, I repeat.

Pick up courage and a few seconds of your precious busy time to warn the fellow peer bikers and drivers on the road if they are over-riding traffic rules. A simple signal jump can be disastrous if another person signal jumps from the unexpected corner. Take care of your lives while on the road, and care, for silly deeds can cost others’ lives too. That’s what the movie is about. In a thrilling way, though.

Happy watching!

P.S: I didn’t feel this movie requires a Kannada review J Hence, it’s all English.

Tranquility

So many things running through my mind;
My work, my life; the things that I left past me;
Those happenings that bothered me
And might haunt for times to come
I'm awoken from sleep
Though I wanted to see a late Sun
Bothered by dreams and bothered by thoughts
I try to brush them off
But fail to ward off the creepiness they cast
I wonder what woke me up
Is it just to make me realise
Matters that seemed important then
Isn't of surmount bother now?
I sit next to your sleepyhead
See into your eyes & your lips
The little stubs that have grown over days
Happily asleep like an innocent child
And I feel all content suddenly
This is what I wanted from life
No complaints & no blames
The one only filled with unconditional love
Yes, that's what I wanted; What I have now,
Love you for the calm that you emanate
And love the tranquil that casts on me always.

ಕಿರಗೂರಿನ ಗಯ್ಯಾಳಿಗಳು : ಸಿನಿಮಾ V/s ಕಥೆ

ಬಯಲುಸೀಮೆಯ ಪುಟ್ಟದೊಂದು ಹಳ್ಳಿ ಕಿರಗೂರಿನ ದೆವ್ವದಂಥಾ ಗಾಳಿಯೊಂದಿಗೆ ಶುರುವಾಗುವ ಚಿತ್ರಣ. ಭಯಂಕರ ಗಾಳಿಗೆ ಬುಡ ಕಿತ್ತು ಬೀಳುವ ದೊಡ್ಡ ಮರವಿದೆ- ಗಾಳಿಗಿಂತಲೂ ಜೋರಾದ ಗಯ್ಯಾಳಿಗಳ ಬೈಗುಳಗಳಿವೆ-ಥಳಿಸುವ ಹೆಂಡಂದಿರಿದ್ದಾರೆ - ಸರ್ಕಾರೀ ವಾಹನ ಬಂತೆಂದ ಕೂಡಲೇ ಅದ್ಯಾವ ಜನವೆಂದು ಕೂಡ ನೋಡದೆ ಪೇರಿ ಕೀಳುವ ಜನರಿದ್ದಾರೆ- ಹೆಣವೊಂದಕ್ಕೆ 3 ದಿನ ಇಲಾಜೆಂದು ದುಡ್ಡು ವಸೂಲಿ ಮಾಡುವ ವೈದ್ಯನಿದ್ದಾನೆ-ದೂರದೂರುಗಳಿಂದಲೂ ಹುಳುಕು ತೆಗೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವ ಜನರಿದ್ದಾರೆ-ನಗೆಬುಗ್ಗೆ ಹರಿಸುವ ರೋಚಕ ಪಂಚಾಯಿತಿಯಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಬಯಲುಸೀಮೆಯ ಜನರ ಮುಗ್ಧತೆ ಇದೆ- ಆ ಮುಗ್ಧತೆಯನ್ನು ದುರುಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರಿದ್ದಾರೆ- ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುವ, ಆದರೆ ಹೆಂಡಿರೆಂದರೆ ದುಡಿಯುವ ಎತ್ತುಗಳಂತೆ ಕಾಣುವ, ಸಂಜೆಯಾದರೆ ಸಾರಾಯಿ ಮೆದ್ದು ಓಲಾಡುವ ಗಂಡದಿರಿದ್ದಾರೆ- ಸಬ್ಸೀಡಿ ಆಸೆ ತೋರಿಸಿ ತಾನು ಹಚ್ಚಗಾಗುವ ಗ್ರಾಮಸೇವಕನಿದ್ದಾನೆ-ನಂಬಿಕೆಗೆ ಕಲ್ಲು ಹಾಕಿ ಉಪಾಯವಾಗಿ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ ಕರೆಸಿ ಥಳಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಪೇದೆಯಿದ್ದಾನೆ-ಮುಗ್ಧ ಜನರ ಮೂಢ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿರುವ ಮಂತ್ರವಾದಿಯಿದ್ದಾನೆ-ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಬಿತ್ತುವ ಜಾತಿ ಜಗಳಗಳಿವೆ.

ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಕಥೆಯೊಂದು ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಬರ್ತಿದೆ ಅಂತ ತಿಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಬಿಡುಗಡೆಗೆ ಕಾಯಲು ಮೊದಲ್ಗೊಂಡವರಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಒಬ್ಬಳು. Trailor ಬರುವ ಮುಂಚೆಯೇ ಕಥೆಯ ಪ್ರಸ್ತುತತೆಯ ಬಗ್ಗೆ, ಕಥೆಯನ್ನು ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿಡಿಸುವಲ್ಲಿನ ಸಾಧ್ಯಾಸಾಧ್ಯತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂಶಯ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. Trailorನಲ್ಲಿನ ಸಾಮ್ಸನ್ ಹಿಂದಿನ ಪೀಚಲು ಹಲಸಿನ ಮರ ನೋಡಿ ಇಷ್ಟೇನಾ ಅಂತ ನಿಡುಸುಯ್ದಿದ್ದೆ. ಕಥೆಯ ಮುಖ್ಯ ಭೂಮಿಕೆಯಲ್ಲಿರುವುದೇ ಒಂದು ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಮರ. ಅದೂ, ತಿರುಪಿಕೊಂಡಿರುವ ಕಾಂಡದ ಕಡಿಯಲಾಗದ ಹೆಮ್ಮರ. ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಸನ್ನಿವೇಶವಾದರೂ ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ತರುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲವಾ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಏರಿಗಳೆಲ್ಲಾ  ಬರಡಾಗಿ ಆಮೇಲೆ ಎಚ್ಚೆತ್ತು ನೆಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ನೀಲಗಿರಿ ಮರಗಳ ಮಧ್ಯದ ಬಯಲುಸೀಮೆಯ ಹೊಲಗಳಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಭಾರೀ ಮರ ಬಂದೀತಾದರೂ ಎಲ್ಲಿಂದ, ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ.

ನಿರ್ದೇಶಕಿ ಸುಮನಾ ಕಿತ್ತೂರು ಕಥೆಯನ್ನು ತೆರೆಗೆ ತರುವಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಹಲವಾರು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರೀಕರಿಸಿ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕಿರಗೂರನ್ನು ಚಿತ್ರವಾಗಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅಗ್ನಿಶ್ರೀಧರ್ ಚಿತ್ರಕಥೆ wonderful. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯೂ ಪಾತ್ರದೊಳಕ್ಕೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಎರಕ ಹೊಯ್ದುಕೊಂಡಷ್ಟು ದಿವಿನಾಗಿ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಚಿಕ್ಕ ಪಾತ್ರವಾದರೂ ಪ್ರಕಾಶ್ ಬೆಳವಾಡಿಯವರ ಪಾತ್ರ ಹಾಗು ಸನ್ನಿವೇಶ ನೆನಪಿನಲ್ಲುಳಿಯುತ್ತದೆ. ಶ್ವೇತರವರು ಅಭಿನಯ ಹಾಗು ಆ language dialect ನಿಂದ ದಾನಮ್ಮನಾಗಿ,  ಮಾತಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಕಾಡುವ ಪಾತ್ರವಾಗಿ ಸೋನು, ಮರ ಕುಯ್ಯುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೊಗಳೆ ಕುಯ್ಯುವ ಸ್ಯಾಮ್ಸನ್ ಆಗಿ ಯೋಗಿ ಕಾಡುವ ಛಾಪೊತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕಾದಿರುವವರ ಕುತೂಹಲಕ್ಕೆ ತಣ್ಣೀರೆರೆಚುವಂತೆ multiplexಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮತ್ತೊಂದು show. ದೃಶ್ಯವೊಂದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಿರುವವರೆಲ್ಲಾ ಛೆ ಕಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ನಿಡುಸುಯ್ಯುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಬೈಗುಳಗಳು mute. ಕಥೆಯನ್ನೋದಿ ಮನದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಚಿತ್ರಕ್ಕಿಂತ ಚಿಕ್ಕ ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಮರ. ಮೂಲ ಕಥೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲದಿರುವ ಎರಡು ಪಾತ್ರ ಹಾಗು ಕೆಲವು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳ ಜೋಡಣೆ. ಮೊದಲರ್ಧಕ್ಕಿಂತ ಉಳಿದರ್ಧದ ಉತ್ತಮ ಓಘ- ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ನ್ಯೂನತೆಗಳಿದ್ದರೂ ನೋಡುಗರನ್ನು ನಕ್ಕು ಸಾಕಾಗಿಸುವ ಚಿತ್ರ.
ಗಯ್ಯಾಳಿಗಳ  ಬಿಡುಗಡೆಗೂ ಮುನ್ನ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಕಥೆ ಓದಿಕೊಂಡು ತಯಾರಾಗಿದ್ದು ಸಾರ್ಥಕವಾಯ್ತು ಬಿಡಿ J