Thursday, May 16, 2013

ಬೆಳೆದ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಕಹಿಯೇ!

ಅದೇ ಚೆಂದಗಿತ್ತು - ಅರ್ಥವಾಗದ ವಯಸು 
ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ಕಹಿಯೇಳದ ಮುನಿಸು 
ಯಾರೇನೇ  ಅಂದರು ಸರಿಯೆ 
ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲೇ ಮುಗುಳುನಗುವಂತಿರೆ 
ಯಾರೇನೇ ದ್ವೇಷಿಸಿದರು ಸರಿಯೆ 
ಮತ್ತೆ ಅವರನೇ ಅರಸುತ ಪ್ರೀತಿ ಸುರಿಸಿರೆ 

ಎಲ್ಲ ಬೇಸರ ಆಟ ಮುಗಿಯುವ ತನಕ;
ದಿನವು ಕಳೆಯುವ ತನಕ;
ಮರುದಿನದಿ ಮತ್ತೆ ಕೂಡಿಯಾಡುವ ತವಕ 
ಹಂಗಿಲ್ಲ; ಮಾತಿನಾ-ಮೌನದಾ ಛಡಿಯೇಟಿಲ್ಲ 
ಮಾತಿಗಿಂತ ಬರಿದುರಿಯ ಮೌನ ಲೇಸೇನಲ್ಲ 
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನೆದು ಕೊರಗುವ ತಾವೇ ಇಲ್ಲ 

ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟೆವು ನಾವು ನಮ್ಮ ಒಳಗಿನ ಮಗುವು 
ಎಂದೋ ಸತ್ತು ಗರ್ಭದೆ ಹೂತು ಹೋಗಿರೆ
ಬರಿ ಕೆದಕಿ ನೋಡುವ ಚಾಳಿಯೆಮಗೆ 
ಇತರರಂದಿಂದ್ದೆಲ್ಲ ಹೌದೌದು.. ತಮಗೇ !
ಬೆದಕುವೆವು ನಾವು ಕಾಲವೂ ಯಾವುದನ್ನೋ 
ಮರೆತೇವೇನು ನಾವು ಅನ್ವರ್ಥ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನೂ...  

ಮುಗಿಲು ನೆರೆತರೆ ಅದುವ ಬಿಡಿ ನಮ್ಮ 
ಕೂದಲೇ ನೆರೆತು ತಲೆಯುರುಳುವ ಸರಿಗೆ;
ಬೈತಿಟ್ಟೇ ಇಡುವೆವು ಅನವರತ ಕಳೆದದ್ದನ್ನ;
ನಡೆಯದಿದ್ದ ಅತಿರಂಜಿತ ಕಲ್ಪಿತವನ್ನೂ!!
ಕಲ್ಪಿತಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಬೆರೆಸಿ ಕೊರಗಲು ಮರೆತರೆ ಹಾ!!!
ಭುವಿಯೊಳು ಬೆಳೆದೆವೆಂಬುದಕ್ಕರ್ಥವಾದರೂ ಉಂಟೇ!!!