Thursday, October 14, 2010

India Wake Up!!!!!! Before China Wakes Us Bolt-Upright!!!!!!!!

Unable to reach political negotiation on disputed territory along the 3,225km long Himalayan border (The Mc Mahon Line and the south of Karakoram Pass), the Chinese attacked India. September 1962 witnessed India’s major political drawback in handling the warfare in its useless “lullaby way”.

9 divisions of army were deployed along the Himalayan Borders. None of them were up to its full troop strength, and all were short of tanks, equipment, artillery, and even adequate and proper clothing and snow glasses. The defending Indian forces were easily ejected from their posts in the area of the Karakoram Pass, from most posts near Pangong Lake, in Assam and Leh, the Chinese forces advanced easily despite efforts at resistance. Chinese were set aback in Ladakh and had to retreat from NEFA (North East Frontier Agency) due to Indian Defence.

It was not until November 21st did China declare a Unilateral Cease Fire. . By then, they had accomplished all of the land that they had planned, and any attempt to press farther into the plains of Assam would have strained their logistical capabilities and their lines of communication to a breaking point.

The fighting war was over, but a new diplomatic war had begun with Politics-Media Show off ensemble. Now that China is again working Smart on military Plans against India, it DENIES “ANY” threat to India “JUST” by reassembling huge transport, plans to bring its rail link right up to Nyangtri ( Nyangtri and Nyingchi includes some parts of Arunachal Pradesh), proposals of 6 big dams(including proposal for world’s largest dam) in the region of Brahmaputra (conspired that a dam may also come up in Great bend, where the river takes a decisive turn and flows towards India)and more majorly, parachute exercise in Tibet to enhance and demonstrate its military ability in its eastern region.

Despite India’s arms purchases from the great powers and military penetration of neighbouring countries, it remains extremely unlikely that India will rule out conflict with China. India’s pressing missions are to contain Pakistan and fight terrorism. Meanwhile, the Big Brother of the world, US, keeps questionably mum on activities of China and presence of Chinese suspicious military support to Pakistan. Sino-Indian dialogue and negotiation mechanisms are still operating. For a considerable future, therefore, while a "cold war of attrition" between the two countries is increasingly likely, a declared war is out of the question.

Thanks to today’s Indian politics that has neither Nehru nor Krishna Menon that hopes not to repeat 1960’s BLUNDER. But period in politics is sure a rolling stone of a position gamble. We need to spread awareness among everyone and morally get ready for a counter attack. “And Hey Politicians!!! We Indians are Watching YOU!!!!!! Child of tomorrow will access you in its history chapters!!!”

Monday, October 4, 2010

Project Pot painting :)

Ws bored to core sittin @ home empty without work. Coz f laser recently, couldnt even pick a book to read. Hence i thought f paintin an ol pot which ws kept aside in some corner in my aunt's home. n here goes d lil pictorial story :) d whole wrk took 5 days since i'd to wait fr diffrnt paints to dry....


ಸೀಳುಗವಲು!!


      ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ laser treatment ಆಗಿ, ಕಣ್ಣುಗಳು "readable" ಆದ ತಕ್ಷಣ ಹಿಡಿದ ಪುಸ್ತಕ, "ಕವಲು". ಭಾರೀ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಂದಲೇ ಓದಿದ ನಂಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ಖುಷಿ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ 'ಕವಲು'.
      ಕಾರಣ, ಭೈರಪ್ಪನವರು ಓದಿಸುವ ಮೊದಲೇ ಅವಲತ್ತುಗೊಂಡಿರುವಂತೆ, ಇದು ಸಮಕಾಲೀನ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನ ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿಡೋ ಪ್ರಯತ್ನ. ಫ್ರಾಯ್ಡ್ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಭಾವಸರಣಿಯ ಪರಿಚಯ. ಕಥಾವಿಷಯವೇ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗ್ಗೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಸಂಬಂಧಗಳ ಕವಲು, ಭಾವ ತುಮುಲ, ಸಹಜ. ಒಪ್ಪಬಲ್ಲಂಥದ್ದೆಯೇ .ಆದರೆ ತೀರ ಒಂದೆರಡು ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕವಲಿಗೀಡಾದ ಸಂಬಂಧಗಳ ಒಡನಾಡಿಯಾಗಿರುವುದು, ಸಮಾಜದ ಋಣಾತ್ಮಕ ಮುಖವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವಂಥದ್ದಾಗಿದೆ. "ದೂರ ಸರಿದರು" ಕಾದಂಬರಿಯ ಹಾಗೆ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗಳು ಹರಿಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ 'ಕವಲು'ವಿನಲ್ಲಿ, ಇಂದಿನ ಸಮಾಜದ ಬಗೆಗೆ, ಈಗಿನ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗೆಗೆ, ನಂಬಿಕೆಯೇ ಅಲುಗಾಡುವಂತಿದೆ. ಕಾದಂಬರಿಯ ಹರಿವಿನುದ್ದಕ್ಕೂ, ಶೋಷಿತಗೊಳ್ಳದೆ ಹೋರಾಡಿ (ಆ ಹೋರಾಟ ಅನೈತಿಕವಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ) ನ್ಯಾಯ(!) ದೊರಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹಿಳೆಯರ ದೃಷ್ಟಾಂತಗಳಿವೆ. ಇದು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಸ್ತುತ? ನಮನಿಮಗೆ ಕಾಣುವ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಜನ domestic voilence ಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ ನ್ಯಾಯ ತಮ್ಮ ಪರವಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯದೆಯೋ ಅಥವಾ ಮುಂದೇನು? ಎಂಬ ಅಭದ್ರತೆಯಿಂದಲೋ ಕಾನೂನಿನ ಮೊರೆಹೋಗುತ್ತಾರೆ? ತಮ್ಮ ಗಂಡನಿಗೆ ವಿವಾಹೇತರ ಸಂಬಂಧವಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೋಸ್ಕರವೋ, ಮರ್ಯಾದೆಗೋಸ್ಕರವೋ  ಅಂಜಿ ಎಷ್ಟು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಮದುವೆ  ಬಂಧನವಾದರೂ ಅದರೊಳಗೆ ಭದ್ರತೆ ಕಂಡುಕೊಂಡಿಲ್ಲ? ಇನ್ನು ತಮಗೆ ವಿವಾಹೇತರ ಸಂಬಂಧವಿದ್ದೂ ತನ್ನ ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಇರಬೇಕೆಂದೋ,ಅಥವಾ ಹಣದಾಸೆಗೆ ಜೀವನಂಶಕ್ಕೆಂದೋ ಎಷ್ಟು ಜನ ಕಟಕಟ್ಟೆ ಏರುತ್ತಾರೆ?
      ಭೈರಪ್ಪನವರ ಕಾದಂಬರಿ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಆಪ್ಯಾಯತೆಯಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣಿನ (ಭಂಡ!?) ಧೈರ್ಯದಲ್ಲಿ ಗಂಡಿನ ಧ್ವನಿ ಕಂಡೀತಷ್ಟೇ. ಸಮಾಜದ ಪರಿಚಯ ಎಂದಿಗೂ ಸ್ವಾಗತಾರ್ಹ. ಪ್ರತಿ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಚಲನ ಉಂಟುಮಾಡುವಷ್ಟು  ಸತ್ವ ಉಳ್ಳ ಭೈರಪ್ಪನವರು, ಧನಾತ್ಮಕ ಸರಣಿಯ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಸಂಬಂಧಗಳ ಬೆಸುಗೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಕೊಂಚ ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯಬಹುದಿತ್ತೇನೋ. ಮುತ್ಸದಿಗಳಿಗೆ ಸಮಾಜ ತಿದ್ದಬಲ್ಲ ಶಕ್ತಿಯಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಶಕ್ತಿಯ ಬಳಕೆ ಇನ್ನೂ ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಆಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರತೆಯಿಂದ ದೂರ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ "ಕವಲು". ಮೊಸಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಮೋಸಮಾಡುವ ಪಾತ್ರಗಳಿಗಿಂತ ಸಮಾಜ ತಿದ್ದಬಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಮಿನುಗುತ್ತಿತ್ತು 'ಕವಲು'. ಮಿಕ್ಕಿದ್ದು, ಓದುಗರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು...