Wednesday, December 29, 2010

ಹೋದವಳು ಮತ್ತೆ ಬಂದು..

ನನ್ನ ಗೆಳತಿ
ಪ್ರೀತಿಯೊಡತಿ
ಒಲುಮೆಯಿಂದ ಎಲ್ಲರನ್ನು
ಗೆದ್ದು ನಗಿಸಿ ತಾನೇ ಸೂಸಿ
ಹಾಲು ನಗೆಯ ಚೆಲ್ಲಿ
ಅದೇ ಬೆಳದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ತಾನೇ
ಮರೆಯಾದ ಹುಡುಗಿ ಏಕೆ
ಹೀಗೆ ಆಗೀಗ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ
ಬಂದು ಕಾಡಿ ಇರುವನಿನ್ನು
ಮನಕೆ ಸಾರಿ ಇಣುಕಿ ಇಣುಕಿ
ನಡೆವೆಯಲ್ಲ ನೆನೆವಿನಲ್ಲಿ
ಚೂರು ಕೂಡ ಮಾಸದೆ..

.

One need not be experienced in love to love the loved ones....

Tuesday, December 28, 2010

ಪ್ರೀತಿ ಸಂಭಾಷಣೆ..

ನಿನ್ನಯ ಗೆಳೆತನ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ;
ಮೀರಿಹುದು ಹೊನ್ನ ಹೊಳಪನು
ನಿನ್ನ ಒಲವಲಿ ಮನವು ನನ್ನ;
ನಗೆಯ ಮಳೆಯಲಿ ಕುಣಿಸಿದೆ

ನಾ ನಿನ್ನ ಕಂಡಂದು
ಅದೇ ನನ್ನ ಸುದಿನ
ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿ ನನ್ನ ಹೊತ್ತು
ಜಗಕೆಲ್ಲ ನೀ ತೋರಿದೆ!

ಬಂದೆ ಏಕೆ ನನ್ನ ಬಾಳಲಿ
ಭಾವದ ಜೊತೆ ಬೆರೆಯಲು
ನಿಂದೆ ಏಕೆ ನನ್ನ ಮನದಲಿ
ಪ್ರೀತಿಯ ಅಮೃತ ಉಣಿಸಲು

ಜಗಕೆ ಚಂದಿರನಾದರೆ
ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ನನಗೆನ್ನ ದೊರೆಯು
ಹಂಗಿನರಮನೆ ಒಲ್ಲೆನ್ನುವನೆ ಹೊರತು
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಲೆಯನೆಂದೆಂದಿಗೂ  ಅಲ್ಲ

ಅರಳಿಹ ಹೂವೊಳು ಹರಿವ ಸವಿಜೇನು ನೀ
ನಿನ್ನ ಸವಿಯೆ ಬಂದ ಮನ್ಮಥ ದುಂಬಿ ನಾ..!!
ನಿನ್ನ ನುಡಿಯೆ ಬಲುಚಂದ..!
ಸವಿದಂತೆಲ್ಲ ಸವಿ ಸಿರಿಗಂಧ.!
ಗೆಜ್ಜೆ ಹಿಡಿದ ಕಾಲೆಜ್ಜೆ ನೋಟ
ಘಲ್ ಘಲೆಂಬ ನಿನ್ನ ನಡಿಗೆಯ ಆಟ
ಮನದಿ ಮೂಡಿಸೆ ಮಧುರ ಗಾನ...!!

ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಶರಣು ಬಂದಿಹೆನು
ನಿಮ್ಮೊಳು ನಾ ಒಂದಾಗಲು,
ನಿಮ್ಮೊಡನೆ ಕಡೆಯುಸಿರಿನ ತನಕ
ಕೂಡಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡಲು..

ಮುತ್ತ ಕೊಟ್ಟು ಮರತಿಹೆ ನೀನು
ಹಕ್ಕಿಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಬಂಜರು ಬಾನು
ನಿನ್ನನೆ ನೆನಸುತ ಎಣಿಸಿಹೆ ಉಸಿರನು
ನೋಡಲು ಬಾರೆಯ ನನ್ನನು ನೀನು
ಬಾರೆಯ ನನ್ನನು ಕಾಣಲು..!!

ಬಾರದೆ ಹೋಗಲು ನಾನು,
ಚಂದಿರನಿಲ್ಲದೆ ಚಕೋರಿಯೇನು?
ನಿಮ್ಮನು ಬಿಟ್ಟು ಬಾಳಲಿ ಹೇಗೆ?
ಈರ್ವರೊಳು ಹೃದಯಗಳು ಬೆಸೆದಿರಲು....

ಕನಸಿನಲ್ಲು ಸೊಗಸಕಾಣೊ ಅಪ್ರತಿಮ ಪ್ರೀತಿ ನೀನು..!!
ನಿನ್ನ ನೊಂದ ಮನವನಿನ್ನು ನಾನೆಂದೂ ನೋಯಿಸೆನು..
ಮನದ ಬಡಿತ ಮರೆಯಾದೀತು, ನಿನ್ನ ಮರೆತ ಮರುಕ್ಷಣವೆ..!!
ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿ ಬಯಸುವೆ ನಿನ್ನ, ಸೇರಿ ಮಾಡಲು ಬಾಳುವೆ..!!

ಅಬ್ಬಾ ನನ್ನೊಲವೆ!!
ಅದೆಂಥಹ ಮೋಡಿ ಮಾಡಿಹೆ ನೀನು
ಕ್ಷಣದೊಳು ನೋವ ಮರೆಸಿ
ಪ್ರೀತಿ ಅರಳಿಸುವ ಆ ವಿದ್ಯೆ
ನಿನಗೆ ಮಾತ್ರ ಕರಗತ...

ನಿನ್ನ ಮಿಡಿತಕೆ ಮನ ಕರಗಿದೆ...
ನಿನ್ನ ಗುಂಗಲಿ ಜಗವೆ ಮರೆಯಾಗಿದೆ...
ನನ್ನ ಸುತ್ತಲು ನೀ ಸುತ್ತಿದಂತಿದೆ..
ನನ್ನ ಕಾಣಲು ನೀ ಕುಳಿತಂತಿದೆ..
ಇದ ಕೇಳಿ ಬಂದಿಹೆನು ನಾ...
ನಿನ್ನ ತನುವಿನ ಬಂಧನಕೆ...!!

 
ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನೋಡು...
ನನ್ನ ಜೀವನ ನೀ ಇಲ್ಲದಿರೆ ಬರಡು!

 
ಹಿಡಿದಿಹ ಕೈ ಎಂದಿಗೂ ಬಿಡೆನು
ನಿಮ್ಮಿಂದೆಂದಿಗೂ ದೂರ ಹೋಗೆನು...

ಹೃದಯದಿ ಸಂಧಿಸಿ ನೀ
ಆ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿತೆ ನಾ
ಬಾಹುವೆಂಬ ಬಾಹುವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ
ಅದು ಪ್ರೀತಿ ಸೆರೆಯು
ಪ್ರೇಮದಾಸರೆಯು
ಬೇಕೆಂದರೂ ನಾ
ಹೊರಬರಲಾರೆ ನಾ
ನನ್ನ ಇನಿಯನ ನೆನೆವಿನಿಂದ...

.

If there's anything in this world which is most delicate yet the strongest, its TRUST

Friday, December 24, 2010

ಬಿಸಿಲ ನಿದ್ದೆ

ಕಂಗಳೇನೋ ಮಲಗಿದಂತೆ
ರೆಪ್ಪೆ ಮುಚ್ಚಿ ಸರಿವುದು
ಆದರೂನು ಕನಸಿನಲ್ಲೂ
ಭರ್ತಿ ಬೆಳಕು ಕಾಣ್ವುದು

ತೇಲಿದಂತೆ ಕನಸ ಅನಿಸಿಕೆ
ಜಾರಿದಂತೆ ಕನವರಿಕೆ
ಅಂತೂ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು
ಕಣ್ಣ ಪೂರ್ತಿ ಮುಳುಗದೇ

ತುಂಬುಗಣ್ಣ  ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿ
ಆದರೂನು ಬಿಸಿಲ ನಿದ್ದೆ
ಹಾತೊರೆವ ಅತಿಗೆಲ್ಲ
ಬರಿಯ ತೇಲು ನಿದ್ದೆಯೇ!!

Friday, December 17, 2010

ವಸಂತ

ಇಬ್ಬನಿ ತಂಪಿನ ಹಾಗೆ
ಕಿರುಗೆಜ್ಜೆ ಇಂಪಿನ ಹಾಗೆ
ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬೋದು ಮಾಗಿ ಕಾಲದಲ್ಲೂ
ಟಿಸಿಲ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಹೂ ಬಿಡುವ ಬಳ್ಳಿ
ಕಂಪ ಪಸರಿಸಿ
ಅರಳಿದೆ ಹೂ
ಜಡಿ ಸೋನೆಯಲಿ...

Wednesday, December 8, 2010

ಈಗೀಗ!!!

ಪ್ರೀತಿ ಅನುಭೂತಿ ಅದು ಮಧುರವು,
ಹೊಟ್ಟೆಯೊಳು  ಚಿಟ್ಟೆ ಹಾರಿದಂತೆ!
ನೆನಪ ಕಾತರತೆ ಅಷ್ಟೇ ದಾರುಣ!!
ಮರಿ ದುಂಬಿ ತೂರಿ ತೂರಿ ಒದ್ದಾಡಿದಂತೆ :) :)

Thursday, October 14, 2010

India Wake Up!!!!!! Before China Wakes Us Bolt-Upright!!!!!!!!

Unable to reach political negotiation on disputed territory along the 3,225km long Himalayan border (The Mc Mahon Line and the south of Karakoram Pass), the Chinese attacked India. September 1962 witnessed India’s major political drawback in handling the warfare in its useless “lullaby way”.

9 divisions of army were deployed along the Himalayan Borders. None of them were up to its full troop strength, and all were short of tanks, equipment, artillery, and even adequate and proper clothing and snow glasses. The defending Indian forces were easily ejected from their posts in the area of the Karakoram Pass, from most posts near Pangong Lake, in Assam and Leh, the Chinese forces advanced easily despite efforts at resistance. Chinese were set aback in Ladakh and had to retreat from NEFA (North East Frontier Agency) due to Indian Defence.

It was not until November 21st did China declare a Unilateral Cease Fire. . By then, they had accomplished all of the land that they had planned, and any attempt to press farther into the plains of Assam would have strained their logistical capabilities and their lines of communication to a breaking point.

The fighting war was over, but a new diplomatic war had begun with Politics-Media Show off ensemble. Now that China is again working Smart on military Plans against India, it DENIES “ANY” threat to India “JUST” by reassembling huge transport, plans to bring its rail link right up to Nyangtri ( Nyangtri and Nyingchi includes some parts of Arunachal Pradesh), proposals of 6 big dams(including proposal for world’s largest dam) in the region of Brahmaputra (conspired that a dam may also come up in Great bend, where the river takes a decisive turn and flows towards India)and more majorly, parachute exercise in Tibet to enhance and demonstrate its military ability in its eastern region.

Despite India’s arms purchases from the great powers and military penetration of neighbouring countries, it remains extremely unlikely that India will rule out conflict with China. India’s pressing missions are to contain Pakistan and fight terrorism. Meanwhile, the Big Brother of the world, US, keeps questionably mum on activities of China and presence of Chinese suspicious military support to Pakistan. Sino-Indian dialogue and negotiation mechanisms are still operating. For a considerable future, therefore, while a "cold war of attrition" between the two countries is increasingly likely, a declared war is out of the question.

Thanks to today’s Indian politics that has neither Nehru nor Krishna Menon that hopes not to repeat 1960’s BLUNDER. But period in politics is sure a rolling stone of a position gamble. We need to spread awareness among everyone and morally get ready for a counter attack. “And Hey Politicians!!! We Indians are Watching YOU!!!!!! Child of tomorrow will access you in its history chapters!!!”

Monday, October 4, 2010

Project Pot painting :)

Ws bored to core sittin @ home empty without work. Coz f laser recently, couldnt even pick a book to read. Hence i thought f paintin an ol pot which ws kept aside in some corner in my aunt's home. n here goes d lil pictorial story :) d whole wrk took 5 days since i'd to wait fr diffrnt paints to dry....


ಸೀಳುಗವಲು!!


      ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ laser treatment ಆಗಿ, ಕಣ್ಣುಗಳು "readable" ಆದ ತಕ್ಷಣ ಹಿಡಿದ ಪುಸ್ತಕ, "ಕವಲು". ಭಾರೀ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಂದಲೇ ಓದಿದ ನಂಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ಖುಷಿ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ 'ಕವಲು'.
      ಕಾರಣ, ಭೈರಪ್ಪನವರು ಓದಿಸುವ ಮೊದಲೇ ಅವಲತ್ತುಗೊಂಡಿರುವಂತೆ, ಇದು ಸಮಕಾಲೀನ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನ ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿಡೋ ಪ್ರಯತ್ನ. ಫ್ರಾಯ್ಡ್ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಭಾವಸರಣಿಯ ಪರಿಚಯ. ಕಥಾವಿಷಯವೇ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗ್ಗೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಸಂಬಂಧಗಳ ಕವಲು, ಭಾವ ತುಮುಲ, ಸಹಜ. ಒಪ್ಪಬಲ್ಲಂಥದ್ದೆಯೇ .ಆದರೆ ತೀರ ಒಂದೆರಡು ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಮಿಕ್ಕೆಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಕವಲಿಗೀಡಾದ ಸಂಬಂಧಗಳ ಒಡನಾಡಿಯಾಗಿರುವುದು, ಸಮಾಜದ ಋಣಾತ್ಮಕ ಮುಖವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವಂಥದ್ದಾಗಿದೆ. "ದೂರ ಸರಿದರು" ಕಾದಂಬರಿಯ ಹಾಗೆ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗಳು ಹರಿಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ 'ಕವಲು'ವಿನಲ್ಲಿ, ಇಂದಿನ ಸಮಾಜದ ಬಗೆಗೆ, ಈಗಿನ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗೆಗೆ, ನಂಬಿಕೆಯೇ ಅಲುಗಾಡುವಂತಿದೆ. ಕಾದಂಬರಿಯ ಹರಿವಿನುದ್ದಕ್ಕೂ, ಶೋಷಿತಗೊಳ್ಳದೆ ಹೋರಾಡಿ (ಆ ಹೋರಾಟ ಅನೈತಿಕವಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ) ನ್ಯಾಯ(!) ದೊರಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹಿಳೆಯರ ದೃಷ್ಟಾಂತಗಳಿವೆ. ಇದು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಸ್ತುತ? ನಮನಿಮಗೆ ಕಾಣುವ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಜನ domestic voilence ಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದರೂ ಸಹ ನ್ಯಾಯ ತಮ್ಮ ಪರವಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯದೆಯೋ ಅಥವಾ ಮುಂದೇನು? ಎಂಬ ಅಭದ್ರತೆಯಿಂದಲೋ ಕಾನೂನಿನ ಮೊರೆಹೋಗುತ್ತಾರೆ? ತಮ್ಮ ಗಂಡನಿಗೆ ವಿವಾಹೇತರ ಸಂಬಂಧವಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೋಸ್ಕರವೋ, ಮರ್ಯಾದೆಗೋಸ್ಕರವೋ  ಅಂಜಿ ಎಷ್ಟು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಮದುವೆ  ಬಂಧನವಾದರೂ ಅದರೊಳಗೆ ಭದ್ರತೆ ಕಂಡುಕೊಂಡಿಲ್ಲ? ಇನ್ನು ತಮಗೆ ವಿವಾಹೇತರ ಸಂಬಂಧವಿದ್ದೂ ತನ್ನ ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಇರಬೇಕೆಂದೋ,ಅಥವಾ ಹಣದಾಸೆಗೆ ಜೀವನಂಶಕ್ಕೆಂದೋ ಎಷ್ಟು ಜನ ಕಟಕಟ್ಟೆ ಏರುತ್ತಾರೆ?
      ಭೈರಪ್ಪನವರ ಕಾದಂಬರಿ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಆಪ್ಯಾಯತೆಯಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣಿನ (ಭಂಡ!?) ಧೈರ್ಯದಲ್ಲಿ ಗಂಡಿನ ಧ್ವನಿ ಕಂಡೀತಷ್ಟೇ. ಸಮಾಜದ ಪರಿಚಯ ಎಂದಿಗೂ ಸ್ವಾಗತಾರ್ಹ. ಪ್ರತಿ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಚಲನ ಉಂಟುಮಾಡುವಷ್ಟು  ಸತ್ವ ಉಳ್ಳ ಭೈರಪ್ಪನವರು, ಧನಾತ್ಮಕ ಸರಣಿಯ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಸಂಬಂಧಗಳ ಬೆಸುಗೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಕೊಂಚ ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯಬಹುದಿತ್ತೇನೋ. ಮುತ್ಸದಿಗಳಿಗೆ ಸಮಾಜ ತಿದ್ದಬಲ್ಲ ಶಕ್ತಿಯಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಶಕ್ತಿಯ ಬಳಕೆ ಇನ್ನೂ ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಆಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರತೆಯಿಂದ ದೂರ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ "ಕವಲು". ಮೊಸಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಮೋಸಮಾಡುವ ಪಾತ್ರಗಳಿಗಿಂತ ಸಮಾಜ ತಿದ್ದಬಲ್ಲ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಮಿನುಗುತ್ತಿತ್ತು 'ಕವಲು'. ಮಿಕ್ಕಿದ್ದು, ಓದುಗರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು...

Wednesday, September 1, 2010

Lord Krishna


Who’s our saviour?

That would mostly depend on the religion that I belong to. If am a Christian, I will take my saviour to be Jesus, if Muslim, I will enchant Mashallah!! Or if I am Hindu,...........................................???? Well, that calls for a lot of explanations, though, the name to enchant would simply (!) depend on various factors like my caste, sub caste, and which name and mythological heroics that I am influenced with. But despite all this, if for all the Hindus, there should be some common thought when it comes to God and that is none other than Lord Krishna.

Lord Krishna, the hero of Mahabharata, transcends to a story of good versus evil, of families in turmoil, of jealousy and betrayal and at the heart of it all, a quest for the truth. It is a theme based story line that all of mankind can relate themselves to, at one point or the other, for believing that the Truth always triumphs, (“Satyameva Jayate”).

Bhagavad Geetha talks of Krishna as a philosopher who eventually explains facts of his life in guiding Arjuna and motivating him to regain the ruling power to Pandavas. Kurukshetra becomes a learning ground for Arjuna to deal with reality rather than being worried about his own relatives he was fighting against.

Krishna, meaning “the dark one”, shines as a super human more because of his vivid thoughts which made him distinct from the crowd. Krishna danced on the heads of a poisonous snake, which depicts that he enjoyed encountering enemies skilfully.

Changing beliefs is a tough game. When it comes to worship, it is hardly possible. Krishna convinced all residents of gokula to worship Govardhana mountain which has proved helpful to them in many ways, rather than sticking to the traditional way of worshipping lord Indra. Whether he held the mountain and rescued the villages or held all of them under a shelter of a cave in the mountain, the act clearly upholds a trendsetter and a leader in him, despite which, when he fearlessly fought against Kamsa and won, he sacrificed his throne. Krishna was the mastermind behind the whole Kurukshetra war. He could also have become a King when the war was over, but yet he kept himself away from throne. This shows that he was not power hungry. Or if he would have craved for ruling over, the divinity and power of sanctity would rather be ruled out.

From the relationship per say, he was a kind human being, animal lover and a friend in need, as he had helped kuchela generously in his bad time. Krishna and Radhey’s eternal love is a symbol of selfless attachment. They did not get married with each other, but yet till today have a huge mindshare when any discussion pops up about divine love. He is a kind of person that anyone can crave for, when it comes to love, protection, care and security.

From the political perspective, he very well knew that playing with emotions is the best way to deal with anyone being diplomatic. That was what he did when Karna was told his birth secrete, Bhishma was made to surrender his arms and accept death, Favoured his disciple and friend Arjuna.

On Krishna Janmashtami today, it was a try to elicit the mythological hero in brief. Whatever the discrepancies regarding Lord Krishna are, one cannot deny the fact that the managerial, political, administrative prospects and planning of Krishna are valid even today and we have tons to learn from him throughout our life.

Sunday, August 29, 2010

ma new blog

Willin towards articulating another blog which will highlight a lil serious things f human life. When i thought abt a name fr it, th first thing that flashed in ma mind ws food for thought. n hence the blog, suprabha-foodforthought is being designed. til now, havent prepared any articles for it. gotta play with few topics which are in ma mind at this point. this new one will talk about current issues and debatable topics, opening up my brain to think matters which are little more serious than individual life and emotions and related lines. This would also provide me an opportunity to think over my long forgotten topic, "Agriculture". So, time to get serious!! Lets seee..

Monday, March 1, 2010

ಪ್ರೀತಿ

ಪ್ರೀತಿ ಹುಚ್ಚು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದು
ತ್ಯಾಗ ಹೆಚ್ಚೋ ಪ್ರೀತಿ ಮೆಚ್ಚೋ
ಅಂತ ಕೂಡ ತಿಳಿಯದೇನೆ
ಯಾರ ಒಲುಮೆ ಯಾರ ನಲುಮೆ
ಜಗಕೆ ಏನು ತಿಳಿಸದಾಗಿ
ಧ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಮುಳುಗಿ
ಕಾಡಿದಂಥ ನೂರು ಚಿಂತೆ
ಒಂದೇ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಮಣಿದು
ನುಗ್ಗಿ ಮುಂದೆ ಎದ್ದು ಕ್ಷಣದಿ
ಕನಸ ತುಳಿದು ಕನಸಿನೆಡೆಗೆ
ನಡೆವುದೇನೆ ಜೀವನ...