ಬೆಳೆದ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಕಹಿಯೇ!

ಅದೇ ಚೆಂದಗಿತ್ತು - ಅರ್ಥವಾಗದ ವಯಸು 

ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ಕಹಿಯೇಳದ ಮುನಿಸು 

ಯಾರೇನೇ  ಅಂದರು ಸರಿಯೆ 

ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲೇ ಮುಗುಳುನಗುವಂತಿರೆ 

ಯಾರೇನೇ ದ್ವೇಷಿಸಿದರು ಸರಿಯೆ 

ಮತ್ತೆ ಅವರನೇ ಅರಸುತ ಪ್ರೀತಿ ಸುರಿಸಿರೆ 

ಎಲ್ಲ ಬೇಸರ ಆಟ ಮುಗಿಯುವ ತನಕ;

ದಿನವು ಕಳೆಯುವ ತನಕ;

ಮರುದಿನದಿ ಮತ್ತೆ ಕೂಡಿಯಾಡುವ ತವಕ 

ಹಂಗಿಲ್ಲ; ಮಾತಿನಾ-ಮೌನದಾ ಛಡಿಯೇಟಿಲ್ಲ 

ಮಾತಿಗಿಂತ ಬರಿದುರಿಯ ಮೌನ ಲೇಸೇನಲ್ಲ 

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನೆದು ಕೊರಗುವ ತಾವೇ ಇಲ್ಲ 

ಬೆಳೆದುಬಿಟ್ಟೆವು ನಾವು ನಮ್ಮ ಒಳಗಿನ ಮಗುವು 

ಎಂದೋ ಸತ್ತು ಗರ್ಭದೆ ಹೂತು ಹೋಗಿರೆ

ಬರಿ ಕೆದಕಿ ನೋಡುವ ಚಾಳಿಯೆಮಗೆ 

ಇತರರಂದಿಂದ್ದೆಲ್ಲ ಹೌದೌದು.. ತಮಗೇ !

ಬೆದಕುವೆವು ನಾವು ಕಾಲವೂ ಯಾವುದನ್ನೋ 

ಮರೆತೇವೇನು ನಾವು ಅನ್ವರ್ಥ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನೂ...  

ಮುಗಿಲು ನೆರೆತರೆ ಅದುವ ಬಿಡಿ ನಮ್ಮ 

ಕೂದಲೇ ನೆರೆತು ತಲೆಯುರುಳುವ ಸರಿಗೆ;

ಬೈತಿಟ್ಟೇ ಇಡುವೆವು ಅನವರತ ಕಳೆದದ್ದನ್ನ;

ನಡೆಯದಿದ್ದ ಅತಿರಂಜಿತ ಕಲ್ಪಿತವನ್ನೂ!!

ಕಲ್ಪಿತಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಬೆರೆಸಿ ಕೊರಗಲು ಮರೆತರೆ ಹಾ!!!

ಭುವಿಯೊಳು ಬೆಳೆದೆವೆಂಬುದಕ್ಕರ್ಥವಾದರೂ ಉಂಟೇ!!!