..

ಹಿಂದುತ್ವವೆನೆ ಬಲಪಂಥೀಯ- ಜಾತ್ಯತೀತನೆನೆ ಎಡಪಂಥೀಯ
ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದೆ ಎಡಬಲ ಸಮವು- ಅಂತ ನಮಗೆ ಪೂರ್ತಿ ಮರೆವು
ಎಡಬಲ ಭುಜಬಲ ದರ್ಶನದಿ- ಸವಕಲು ಮತದಾರನ ಒಲವು

ನಾನೊಬ್ಬ ಹಿಂದೂವಾದಿ. ಆದರೂ PK ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದಾನೆ

PK ಅನ್ನೋ ಸಿನಿಮಾ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿದೆ. ಆಮೀರ್ ಖಾನ್ ಚಿತ್ರ ಅಂತ ಜನರೆಲ್ಲಾ ಮುಗಿಬಿದ್ದು ನೋಡ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಾಕ್ಸ್ ಆಫೀಸ್ ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೀತಿದೆ ಚಲನಚಿತ್ರ.

ಈ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೊಂದು ಧರ್ಮದ ಕುರಿತ ಮಾರ್ಮಿಕ ಚರ್ಚೆ. ಇತರೆ ಧರ್ಮಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲಗೆಳೆಯಲಾಗಿದೆ, ಅವಹೇಳನಕಾರಿಯಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಅನ್ನೋದು ಚರ್ಚೆಯ ಒಂದು ಮಗ್ಗುಲಾದ್ರೆ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಯುವಕ ಭಾರತೀಯ ಹಿಂದುವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ ಮೋಸಮಾಡಿದ ಅಂದುಕೊಂಡಾತ  ಆಕೆಗೆ ಕೊನೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿಡೋದ್ರಿಂದ, ಇದು ಲವ್ ಜಿಹಾದ್-ಅನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು ಚರ್ಚೆಯ ಇನ್ನೊಂದು ಮಗ್ಗುಲು. 

ಗದರ್- ಚಿತ್ರ ಬಂದಿತ್ತು  ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ. ಹೀಗೇ ಮುಗಿಬಿದ್ದು ನೋಡಿದ್ರು ಜನ. ಖಾನ್ ಗಳ್ಯಾರೂ ನಾಯಕನಾಗಿರದ ಚಿತ್ರ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ವಿಭಜನೆಯ ಸಮಯದ ರಕ್ತಕಣ್ಣೀರಿನ ಚಿತ್ರಣ. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನೀ ಯುವತಿಯನ್ನ ಭಾರತೀಯ ಸಿಖ್ ಯುವಕನೊಬ್ಬ ಮದುವೆಯಾಗುವ ಕಥೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ನಡೀಲಿಲ್ಲ? ಓಹ್! ಲವ್ ಜಿಹಾದ್ ಅಂದ್ರೆ ಹುಡುಗ ಮುಸ್ಲಿಮನಾಗಿರಬೇಕಲ್ವೇ? ಷಾರುಖ್ ಖಾನ್ ಗೌರಿಯನ್ನ ಮದುವೆಯಾದದ್ದೂ ಲವ್ ಜಿಹಾದೇನೆ ಹಂಗಾದ್ರೆ? ಆಮೀರ್ ಖಾನ್ ತನ್ನ ಮೊದಲ ಹೆಂಡತಿಗೆ ತಲಾಖ್ ನೀಡಿ ವರಿಸಿದ್ದು ಕಿರಣ್ ಎಂಬಾಕೆಯನ್ನ. ಹಾಗಾದ್ರೆ ಅದೂ ಜಿಹಾದ್ ಬಿಡಿ. ಐಶ್ವರ್ಯಳನ್ನ ನೋಡಿ. ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡ್ಳು. ಕೊನೆಗಾಕೆ ಸಲ್ಮಾನ್ ಖಾನ್ ಎನ್ನುವ ಜಿಹಾದಿಯ ಬಲೆಯಿಂದ ಅರುಗಾದಳು ಪಾಪ. ಹೆಸರಿಸ್ತಾ ಹೋದರೆ ಇಂಥಾ ಸೆಲಿಬ್ರಿಟಿ ಜೋಡಿಗಳ ಪಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಅಂತರ್ಜಾಲ ಬೆದಕಿ ನೋಡಿ. 

ನಾನಿಲ್ಲಿ ಲವ್ ಜಿಹಾದ್ ಒಂದು ವ್ರಣವಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಲು ಹೊರಟಿಲ್ಲ. ಲವ್ ಜಿಹಾದ್ ನ ಕೋನದಲ್ಲಿ PKಯ ಜಗ್ಗು- ಸರ್ಫಾರಾಜ್ ರ ಪ್ರೇಮಕಥೆಯನ್ಯಾಕೆ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಹಾಗಾದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರೂ PK ವಿರುದ್ಧ ಕೂಗಬೇಕು ಬಿಡಿ. ಜಗ್ಗುವಿನ ಒಂದು ಕರೆಗಾಗಿ ಸರ್ಫಾರಾಜ್ ಯಾಕಾಗಿ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಹಪಹಪಿಸುತ್ತಾ ಕಾದ? ಈಗಾಗಲೇ ಆ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿರುವಿರಾದರೆ, ಆ ಪ್ರೇಮ ಕಥೆ ನಿಮ್ಮ ಮನದಲ್ಲಿ ಆರ್ದ್ರ ಭಾವ ಮೂಡಿಸಲೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಕೋಮು ದ್ವೇಶವುಕ್ಕಿ ಮೂಗು ಕೆಂಪಗಾಗಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಕ್ತ ನುಗ್ಗಿದಂತಾಗಲಿಲ್ಲ ಯಾಕೆ? 

ಇದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೂ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ-ಕಂಡರಿಯದ ಯಾವುದೋ ಮೂಲೆಯಿಂದ-ಬೆದಕಿ ನೋಡಿದರೂ ಸಿಕ್ಕದ- "ಅಂತಃಕರಣವಿರುವವರು" ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಪಾತ್ರವಾಗಿ ಬಂದೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಅಥವಾ ಒಂದು ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಪಾತ್ರ ಬರಲೇ ಬಾರದೇ? ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿ ನಾವು ಮುಸ್ಲಿಮರು ಅದೆಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯವರು ನೋಡಿ ಅಂತಂದುಕೊಂಡರೇನಡ್ಡಿ? ಐತಿಹಾಸಿಕವಲ್ಲದ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಚಿತ್ರಕ್ಕಷ್ಟು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ ಬೇಕಾ? 

ಇನ್ನು ಧರ್ಮ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯ ವಿಚಾರ. ಓಹ್ ಮೈ ಗಾಡ್ ಎನ್ನುವ ಚಲನಚಿತ್ರ ಬಹಳಷ್ಟು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ದ್ಹೊಂಗಿ ಗುರುಗಳ, ಭಕ್ತರ ಭಯವನ್ನು Encash ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಿಂದೂ ಗುರುಗಳ ಪಾತ್ರವೂ ಇತ್ತು. PK ಯಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಮಾತುಗಳು, ದೃಶ್ಯಗಳು ಕೂಡ ಇದೇ ಚಿತ್ರದ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಎನ್ನಿಸುವುದು ಖಂಡಿತಾ. ನಿರೂಪಣೆ ಬದಲಾಗಿದೆಯಷ್ಟೇ. ಓಹ್ ಮೈ ಗಾಡ್ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗ್ಯಾಕೆ ಪಾತ್ರವಾಯ್ತು ಮತ್ತೆ? ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು ಹಿಂದೂಗಳೆಂದಲ್ಲವಷ್ಟೇ? ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ಮಾತು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ. ಅನ್ಯಾಯವನ್ನ ಖಂಡಿಸಲೇಬೇಕು ಹಿಂದೂಗಳು. ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಜಿಹಾದ್ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ತಾಂಡವವಾಡಿ ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನೇ ಮುಗಿಸಿಹಾಕುವ ದಾರ್ಷ್ಯ ತೋರಲು ಹವಣಿಸೀತು ಎಚ್ಚರ! 

ಆದರೆ ಒಂದು ಉದಾತ್ತ ಉದ್ದೇಶವುಳ್ಳ ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ಕೋಮು ತಾರತಮ್ಯ ಮಾಡಿದೆಯೆಂದು ಅಪಾದಿಸೋದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ದಯಮಾಡಿ ಆ ಚಿತ್ರವನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿ ವಿಮರ್ಶಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯೊಂದನ್ನ ಮೆಲುವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಹೊರಟಿದೆ PK. ಉತ್ತರಿಸುವ ದಾರ್ಷ್ಯ ಎಲ್ಲೂ ತೋರಿಲ್ಲ. ವಿಮರ್ಶೆಗೊಳಪಡದ ಯಾವ ಧರ್ಮವೂ ಇಲ್ಲ PKಯಲ್ಲಿ. ಬೇರೆಯವರು ಹೇಳೋದನ್ನ, ಕಮೆಂಟಿದ್ದನ್ನ ನೋಡಿ PK ನೋಡದಿದ್ದರೆ ಅದರ ಗ್ಲೋಬಲ್ ಕಾನ್ಸೆಪ್ಟ್ ನಿಂದ ವಂಚಿತರಾಗುತ್ತೀರ. ನೋಡಿದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಳಗೊಬ್ಬ PK ಕಂಡು ಒಳಮನಸ್ಸಿಗೆ ಎಂದೋ ಗೋಚರವಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ತಡಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರೇನೋ. ಎಲ್ಲಾ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಮರೆತು PKಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿ, ಅದರಲ್ಲೊಬ್ಬರಾಗಿ ಜೀವಿಸಿ ಬನ್ನಿ ಅಂತ ನನ್ನ ವಿವೇಚನೆಯುತ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ.

PK – Movie Review

He comes from a world which we don’t even know that it exists. He gets robbed off his only possession which could take him back home. Alone on a completely new land, he searches for God which people say could get his lost gadget back. The only bewilderment he nurtures on earth is existence of the creator, the belief that the people have in God as the only solver of their problems.

Like a new born child who has been dropped on earth in a grownup form, he struggles to adjust to ways of adulthood, adultery and contradicting religious beliefs. He explores ways to be heard by God only to leave him even more confused and feeling unheard. Every religion has its own customs, own ways to have proven for enlightenment or problem solving. Every Masiha, or every Godman have their own partial judgments about other religions.

PK sees his gadget with a principal antagonist Tapaswi Maharaj, a religious guru. He tries to recover it by claiming that it is his property but his try goes in vain. He then meets Jagatjanani, a media journalist whom he trusts and narrates his whole story to. She helps him come to media to get his gadget. During his search with his child like innocence he invokes questioning

and reasoning in India about God.

This movie doesn’t negate beliefs but questions them sensibly. It doesn’t strike a wrong chord for religious sentiments but asks them to relook for a firmer base. Wrong number concept is awesome and that is where the viewer connects so much with the movie.

This’s a movie with humor and black humor both. This high dose emotion intensive comic drama is sure to satiate all Amir fan’s hunger for something new, something sensible and a reason for rejoice. After a long gap director Rajkumar Hirani has made a grand comeback through this flick. By the time the movie ends, you will strongly feel that you have lived the movie than have merely watched it.

Happy PK watching!

Half-Girlfriend - Chetan Bhagat : A Review

It’s already been months of its release. Compared to all the other ones, this is his only novel which I’ve laid my hands on, so late indeed.

Bhagat has mastered the skills of keeping young readers hooked on to his story, irrespective of what he wants to convey from it. I should say, he has proved it again.

It all starts with Chetan Bhagat in Pune meeting a heart broke young man Madhav giving him his dead half-girlfriend(Riya)’s journal to read. Out of human tendency, the author reads the whole of her journal and then asks Madhav to tell him his version of story.

Well, I must admit there are flaws in narration. In the very beginning Madhav persuading Bhagat to read his girlfriend’s journal just because that guy and Riya had read Chetan’s novel as a part of unconventional English learning, itself strikes a wrong chord. Added to it, Madhav admits that the journal is his priceless possession since he got it after 2 years of their separation; But yet doesn’t want to read it since he wanted to get over her. Madhav has the personal journal of a girl who would withdraw everytime he tried to make her talk about her past. A guy who tried to decode her every expression during each moment together, a guy who has clinged on to past for 2 years thinking about Riya everyday, the only love of his life, yet not curious of what she has in her journal, given any reason, doesn’t seem realistic.

What makes Riya forget her personal journal in the remotest corner of her condo(to go unnoticed for more than 2 years) even after scribbling in it the very day before she cuts off with the world leaving absolute no clues to anyone, but this most evident one, is another loose link in the story.

Apart from that, this novel doesn’t disappoint you. The way Madhav deals with getting grants to his rural remote school from Gates foundation is worth knowing and inspirational as well. Its an eye opener about how vital English-This foreign language is, despite all odds about brainy people being overlooked just for their lack of sound knowledge of English. 

The love story and Madhav trying to make a meaning from their half-baked relationship and all the confusion around it is what that holds the reader till end.

No wonder if you skip parts of it during last chapter in the eagerness to know what happened next, it’s all reasonable!!

(With a wink, lest I did the same!!)