ಕರೆ

ಇನಿಯನ ಕಾಣದೆ ಮನ ಕಾತರಿಸಿರೆ

ಸಂಜೆ ದೀಪವ ಹೀಗೆ ಹೊತ್ತಿಸದಿರೆ

ಇರುಳಿನೊಳು ಬೆಳಕಿಲ್ಲ

ಸಂಜೆಯೊಳು ಸೊಡರಿಲ್ಲ

ಒರತೆಯನಾರೋ ಬತ್ತಲು ಬಿಟ್ಟಿರೆ

ಓ ಕಾಲವೇ ಸಾಕಿನ್ನು!

ಒಲವನೋರೆಹಚ್ಚಿದ ದೂರವ

ನಲ್ಲನ ಸೇರಲಾಗದ ಗಾವುದವ

ಕರೆ ಬಂದಿಹುದು-ಮನದ ಕರೆ ಬಂದಿಹುದು..

ಸೇರಲೋಸುಗ ಎನ್ನ ಪ್ರಾಣವ

ಪ್ರಾಣಕಿಂತ ಪ್ರಾಣವಾದೆನ್ನ ಜೀವವ..

ಸೋನೆ ಮಳೆ

ಧರೆಯೆದೆಯ ಬಯಲಲಿ

ಕಾರ್ಮುಗಿಲು ಕರಗಿ ಸುರಿದು,
ಕಾತರಿದ ಭುವಿಯ
ನವಿರಾಗಿ ಸವರಿ,
ಹನಿಯು ಇಳಿಯುತಿಳೆಗೆ-
ಹರಡಿ ನಲಿವ ಮಂದಹಾಸ-
ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಪಸರಿತೋ..

ಅದೆಂತು ಜೀವಸಂಕುಲ
ಹಿಡಿದಿಟ್ಟ ಹನಿಗಳವೋ;
ಅದೆಂತು ರಮಣೀಯ
ಜಲಪಾತವಾಗಿಸಿದ ಹನಿಗಳವೋ;
ಭೂಮಿಯಿಂದ ಇಣುಕುವ
ಸಸ್ಯರಾಶಿಯ ಸೊಬಗು
ಅದಾರ ಸ್ವಂತವೋ..

ನಿಚ್ಚಳ ಬಾನನರಸುತ
ನಿಂತ ಸಸ್ಯವೆಂತು ಬಲ್ಲುದೋ
ಜನ್ಮವಿತ್ತ ಕಾರ್ಮುಗಿಲ?
ಬಾಷ್ಪವಿತ್ತ ಮೇಘವ?
ಮೆದುವಾದ ಧರೆಯ?